ŞİİRLER/MISRALAR - CAHİT ZARİFOĞLU

Bir türlü yazılarını düzenli bir şekilde yazamayan Keçeci Kütüphanesi'nden herkese merhaba,

Eğer Türk dili ve edebiyatı öğretmeniyseniz ya da çevreniz tarafından "edebiyatla ilgili" şeklinde tanımlanıyorsanız sıkça karşılaştığınız birkaç soru vardır. Bunlardan biri "En çok hangi şairi seviyorsun?" anlamına gelen sorulardır. Sizi bilmem ama ben bu sorudan nefret ediyorum. 

Nefret etmemin birkaç nedeni var elbette. Bunlardan biri bu soruyu soranların %80'inin cevabınıza göre sizin etiketlemesi. Örneğin; cevabınız Nazım Hikmet ise ayrı, Necip Fazıl ise ayrı bir kategoriye (!) sokulursunuz. 

Diğer bir neden ise bence bir şairi seviyorum demek onun şiirlerinin en azından %90'ını seviyorum demektir. Edip Cansever'i seviyorum dediğimde bütün şiirlerinin toplandığı iki ciltte yer alan şiirlerin hemen hemen tümünü seviyorum demiş olurum mesela. 

Oysa bana göre durum böyle değildir. Bazen bir şairin milyon tane şiirinin içinde sadece bir tanesini seversiniz. Hatta bazen de o milyon tane şiir içinde sadece bir mısra sizi etkiler. 

İşte bu yüzden ben hiçbir zaman "Aaaa şu şairi çok severim." demem. Blogumda da bu nedenle bu kategorinin adı "şiirler/mısralar" oldu.

Uzun bir girişten sonra gelelim bugünkü yazımızın konusuna. Bugün Cahit Zarifoğlu'nun hangi şiirleri/mısraları beni etkilemiş sizlerle onları paylaşacağım.

Görsel alıntıdır.

Benim Zarifoğlu ile tanışmam 2007 yılında, üniversite 1. sınıfta Hece dergisi sayesinde olmuştu. Doğrusu o tarihten öncesinde hiç duymamıştım ismini. Hece dergisi o yılın Haziran özel sayısını Cahit Zarifoğlu'na ayırmıştı. Biz üç arkadaş Cahit Zarifoğlu'nu daha önce hiç duymadığımızı söylediğimiz zaman Hüseyin Su çok şaşırmıştı. Doğrusu hem çok utanmış hem de çok kızmıştım kendime. Bir edebiyat öğrencisi olarak nasıl bilmem demiştim.

Şimdiki nesil ise kendisini "Yedi Güzel Adam" dizisinden dolayı yakinen biliyor. Ama bana göre malesef ki yanlış biliyor. Zarifoğlu'nun sadece dizinden bilenler onu aşkına kavuşamamış, imkânsız bir aşka tutulmuş şair olarak görüyorlar. Ne acı!

Zarifoğlu'nun şiirleri Beyan Yayınları tarafından "Şiirler" adı altında tek kitapta yayımlandı. Şiirler'in içinde "İşaret Çocukları (1967), Yedi Güzel Adam (1973), Menziller (1977), Korku ve Yakarış (1985)" kitapları yer alıyor. Bir de sonunda "Ek" bölümü var ki burada Zarifoğlu'nun daha önce hiçbir yerde yayımlanmamış şiirlerine yer verilmiş.

Gelelim benim en beğendiğim Zarifoğlu şiirlerine... Doğrusu ilk satırından son satırına kadar sevdiğim sadece iki şiiri var Zarifoğlu'nun. Ben daha çok mısralarını sevdim. Benim bam telime dokunan şiirlerini ve mısralarını hiç yorum yapmadan sizlerle paylaşıyorum. 

"...ah şu yalnızlık

kemik gibi

ne yanına dönsen batar"

(Çağın Küçük Bulanığı, s. 247)

"Tam şimdi ipe koşan

beni elleriyle alkışlayan

ağrıyan bir gün geliyor."

(Sevmek de Yorulur, s. 36)

"Güzel kılınan sen

Beni de kutsal sıvamaktasın."

(Çoğalmak, s.223)

"Dünyanın döne devrile geldiği noktada

Hıncahınç bir stadda

Bitiverdi eşya

Ve dünya dostluğu."

(Stad, s. 277)

"Bahar geçti de açmadı çiçek badem dalları

Bu kara toprak lafzı

Şek mi var sende ey mahcup kalbim

Ki kollanamazsın bir türlü korkularından ölümün."

(Özetler, s. 283)

"Aşabilsem boğulmalarını ömrümün

Bir çocuk havliyle geçsem sevgisiz ıssızları."

(İkinci Ayna, s. 299)

"Hayır bugün hiçbir kimseyi alkışlamıyorum

Ve onların dikilip içi yumurta çürüğü kokan 

kristal fanuslarına bakadurdukları gibi bakıp durmuyorum

Ve bazı bey allıkların dediği gibi

Sadece yürek arılığını arı bulmuyorum."

(Zahmet Vakti, s. 353)

"Kardeşim dedim

Acılarıma da kardeş olur musun"

(Acılarıma da Kardeş Olur musun, s. 427)

"Bir incelik gösterin

İncinmesin yüreğim"

(Ilık Kocaman Bakışlar, s. 448)

"Eyvah hüzün bu

Eyvah hüzün yine

Çatında alnımın"

(Biliyorum Çok Geç Oldu, s. 450)

"Bohçam boş

Öteberim eksik

Azığım kuru

Canım aç

Yüzüm sana çevrili

Adımım sana

Irmaklarına

Bir lokma suyla geldim, su denmez

Kabul ola affola"

(Lokomotif-Reca, s.463)

"Seçkin

Bir kimse değilim

İsmimin baş harfleri acz tutuyor

Bağışlamanı dilerim

Sana zorsa bırak yanayım

Kolaysa esirgeme

Hayat boş bir rüyaymış

Geçen ibadetler özürlü

Eski günahlar dipdiri

Seçkin bir kimse değilim

İsmimin baş harflerinde kimliğim

Bağışlanmamı dilerim

Sana zorsa yanmaya razıyım

Kolaysa affı esirgeme

Hayat boş geçti

Geri kalan korkulu

Her adımım dolu olsa

İşe yaramaz katında

Biliyorum

Bağışlanmamı diliyorum."

(Sultan, s. 491)

"Anılar defterinde gül yaprağı

Gibi unutuldum kurudum

Başıma düşmüş sevda ağı

Bir başıma tenhalarda kahroldum

Sen kimbilir, rüzgarlı eteklerinle

Kimbilir  hangi iklimdesin, ben

Sensiz bu sessizlikle

Deli gibiyim sensiz

Bu sensizlikle

Ayrılıkla başım belada

Gözlerini çevir gözlerime

Yoksa sensiz bu sessizlikle

Deliler gibiyim

Sensiz bu sessizlikle"

(Anılar Defterinde Gül Yaprağı, s. 492)

Sanırım baya uzun bir yazı oldu :) Sonuna kadar okuduğunuz için teşekkür ederim. Sizin Zarifoğlu'ndan sevdiğiniz şiirler ya da mısralar var mı? Varsa hangileri?